PAGANİNİ BÜLENT
Yıllardır Beyoğlu'nda çaldığı kemanıyla tanıdık onu...
Beyoğlu'nun en eski sokak müzisyenlerinden biriydi Bülent Öztürk, nam-ı diğer Paganini Bülent…
1940'lı yıllarda Beşiktaş Belediye Konservatuarında öğrenmişti keman çalmayı Bülent Öztürk. Batı müziği eğitimi almıştı. Ancak hayat şartları bu eğitime devam etmesine olanak vermemiş, ekmeğini Türk Sanat Müziği'nden kazanmıştı yıllarca. Ünlü sanatçılarla çalışmıştı ve eski günleri yad edercesine yeni sahnesi Galatasaray'da Zeki Müren ile çalıştığı yılların anısına “Manolya”, parçasını çalıyor, titreyen sesinden çıkan tınılar “Elbet Bir gün Kavuşacağız” ile hayat buluyordu.
Kim bilir kaç kere geçtiniz önünden, kim bilir kaç kere işittiniz onun hüzünlü sesini... Sadece sabahları Aznavur Pasajının önünde çalıyordu kemanını, günün geri kalanında ise Borusan Kültür Merkezi'nin Müzik Kütüphanesinde en sevdiği virtüöz Yehudi Menuhin'i ve Paganini'yi dinliyordu.
O İstiklal Caddesi'nin çok tanıdık ama aslında sadece tanıdığımızı sandığımız yüzlerinden biriydi, keman çalış stili Paganini'ye benzetildiği için bu lakabı taşıyordu ve Beyoğlu'nun sembolleri arasındaydı. İlkbaharın ilk aylarında son nefesini verdi ama Kemancı Bülent Öztürk zamanın dokunulmazlığında İstanbul efsaneleri arasında yerini aldı..
Yıllardır Beyoğlu'nda çaldığı kemanıyla tanıdık onu...
Beyoğlu'nun en eski sokak müzisyenlerinden biriydi Bülent Öztürk, nam-ı diğer Paganini Bülent…
1940'lı yıllarda Beşiktaş Belediye Konservatuarında öğrenmişti keman çalmayı Bülent Öztürk. Batı müziği eğitimi almıştı. Ancak hayat şartları bu eğitime devam etmesine olanak vermemiş, ekmeğini Türk Sanat Müziği'nden kazanmıştı yıllarca. Ünlü sanatçılarla çalışmıştı ve eski günleri yad edercesine yeni sahnesi Galatasaray'da Zeki Müren ile çalıştığı yılların anısına “Manolya”, parçasını çalıyor, titreyen sesinden çıkan tınılar “Elbet Bir gün Kavuşacağız” ile hayat buluyordu.
Kim bilir kaç kere geçtiniz önünden, kim bilir kaç kere işittiniz onun hüzünlü sesini... Sadece sabahları Aznavur Pasajının önünde çalıyordu kemanını, günün geri kalanında ise Borusan Kültür Merkezi'nin Müzik Kütüphanesinde en sevdiği virtüöz Yehudi Menuhin'i ve Paganini'yi dinliyordu.
O İstiklal Caddesi'nin çok tanıdık ama aslında sadece tanıdığımızı sandığımız yüzlerinden biriydi, keman çalış stili Paganini'ye benzetildiği için bu lakabı taşıyordu ve Beyoğlu'nun sembolleri arasındaydı. İlkbaharın ilk aylarında son nefesini verdi ama Kemancı Bülent Öztürk zamanın dokunulmazlığında İstanbul efsaneleri arasında yerini aldı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder